Lieve Madelief,

Enkele jaren geleden was ik zwanger en het kindje liet zich zien als een reuze Madelief. Vanaf dat moment noemden wij dat kindje in mijn buik Madelief. Ik kocht een paar prachtige rozenkwartsen voor de babykamer ook nadat ik wist dat onze madelief een Madeloofje bleek te zijn.

Twee jaar later vond ik mijn Lief met tranen achter zijn computer, hij was op dit blog terecht gekomen, waar je vader blogde over jou en de avonturen die je beleefde. Van een afstandje volgden we je mee. Een Madeliefje ergens in Nederland, met een kek hoedje en brutale blik.

Weer nam de tijd een sprongetje en Twitter bracht jouw moeder in mijn leven. Haar lurven maakten me nieuwsgierig en tot mijn verbazing kwam daar de Madelief weer terug in mijn vizier.

Het was een koude natte dag dat je moeder hier op mijn stoep stond en ik jullie voor heel even weer samen mocht brengen. In de vensterbank van mijn ruimte een grote rozenkwarts al klaar gelegd. Deze rots moest mee in de rugzak van je moeder. Om zo voor jou te mogen zorgen, en mijn steentje bij te dragen aan het prachtig monument dat jouw ouders voor je bouwen.

Liefs voor Jamm
Jullie wonen in mijn hart