de steen van Johan van den Berg

Steen voor Madelief

Roomwit, als een gestolde wolk, zo moest hij zijn.
Rond. En koel in mijn hand, zo zou hij zijn.
Onmeetbaar oud. Bereid zijn taak te aanvaarden.
Tot ik hem herkende.

Nu hij grijs, weerbarstig en scherp is
zegt dat alleen wat over mijn verwachtingen.

Net zoals ik wist dat deze woorden zouden rijmen.
Tot ze anders beslisten.

Comments are closed.